گروه هنر و معماری، دانشکدۀ فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، ایران
چکیده: (42 مشاهده)
سکونتگاههای انسانی، بهویژه روستاهای تاریخی، بهعنوان بستری برای زیست، تعامل و رشد، نقشی اساسی در جوامع پویا، سرزنده و پایدار دارند. بااینحال، تجارب گذشته و شیوههای سنتی مدیریت در مواجهه با چالشهای نوین این سکونتگاهها ناکارآمد بودهاند. این پژوهش با هدف تحلیل کاربست رویکرد «خدمت چابک» در احیای روستای تاریخی اصفهک، میکوشد به این سؤال اصلی پاسخ دهد که «چگونه رویکرد چابک میتواند احیای سکونتگاهها را به فرایندی زنده، انسانمحور و مؤثر تبدیل کند؟». در مقابل، رویکرد چابک با تأکید بر تعامل مردمی، اقدام تدریجی، پاسخگویی به تغییرات و یادگیری مداوم، فرایند احیا را زنده، پویا و انسانی میسازد. از طریق مطالعات میدانی، مصاحبۀ نیمهساختاریافته با ساکنین و کارشناسان، مشاهدۀ مستقیم و تحلیل مستندات محلی و گامهای اسپرینت، نشان داده میشود که بهرهگیری از این روش علاوهبر احیای کالبد، به بازآفرینی اجتماعی و فرهنگی نیز منجر میشود و سکونتگاهی را شکل میدهد که در آن مردم برای تقویت زندگی خود و حل مشکلاتشان تلاش میکنند. این رویکرد بهعنوان راهکاری عملی و اثربخش برای مدیریت سکونتگاههای انسانی، بهویژه در بافتهای تاریخی، معرفی میشود.
سرمقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي پذیرش: 1404/5/3 | انتشار: 1404/5/3