مناطق شهری دارای بافت تاریخی و فرهنگی با چالش پیچیدۀ برقراری تعادل میان ضرورت حفاظت از بافت و نیازهای توسعۀ شهری معاصر مواجه هستند. این پژوهش به بررسی این موضوع میپردازد و با ارائۀ یک چارچوب نظری، ارزیابی پایدار شهری در بافت شهرهای تاریخی پیشنهاد میکند. محور اصلی بحث، رویکردی است که تکنیک نحو فضایی را با فرایند ارزیابی تأثیرات میراث فرهنگی ترکیب میکند. این پژوهش با بررسی سیستماتیک 58 مقالۀ علمی، سه حوزۀ تحلیل نحو فضایی، بافت تاریخی شهری و روش رویکرد بصری را پوشش میدهد. این بررسی مبنایی برای ایجاد یک چارچوب مفهومی با چهار مرحلۀ کلیدی فراهم میکند: جمعآوری دادهها، روش رویکرد بصری، مدلسازی سهبُعدی و ارزیابی تأثیرات میراث فرهنگی. از طریق ترکیب دقیق و نظاممند، به ارائۀ یک رویکرد یکپارچه برای مدیریت میراث شهری و توسعۀ پایدار شهری کمک میکند. یافتهها نشاندهندۀ ارزش این چارچوب بهعنوان ابزاری برای ایجاد تعادل بین حفاظت از میراث فرهنگی و نیازهای شهری مدرن امروزی است. این رویکرد میتواند برای برنامهریزان شهری، تصمیمگیرندگان مفید واقع شود. این پژوهش با ارائۀ یک چارچوب انعطافپذیر و کاربردی، به پرکردن شکاف بین ضرورتهای حفظ میراث فرهنگی و نیازهای توسعۀ شهری کمک و آیندهای را ترسیم میکند که در آن مناطق شهری تاریخی، بهعنوان مراکز پویا، پایدار و دارای اهمیت فرهنگی، شکوفا شوند و همچون گذشته بر شکلگیری مناظر شهری حال و آینده ادامه دهند. پژوهشهای آینده میتوانند بر بهبود و اجرای این چارچوب در شهرهای تاریخی مختلف متمرکز شوند و همچنین ابعاد اجتماعی و فرهنگی حفاظت از میراث و پایداری شهری را بیشتر بررسی کنند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |