افزایش جمعیت شهری و ازدحام در فضاهای عمومی به چالش‌های مهم زندگی شهرنشینی تبدیل شده است. تجاوز به حریم خصوصی واکنش‌های متنوعی را در افراد برمی‌انگیزد که تحت تأثیر فرهنگ‌های مختلف قرار دارند. معماری در ایجاد تعادل بین تعاملات اجتماعی و حفظ حریم خصوصی نقش حیاتی دارد. با طراحی مناسب فضاهای شهری می‌توان به آسایش و امنیت افراد کمک کرد و تعاملات اجتماعی را تقویت کرد. هدف پژوهش حاضر تحلیل هیجانات افراد هنگام مواجهه با تجاوز به حریم شخصی و دسته‌بندی این هیجانات بر اساس میزان خطر انجام شده است. روش تحقیق حاضر مبتنی بر رویکرد کیفی و مردم‌نگاری بوده که امکان بررسی دقیق رفتارها و واکنش‌های انسانی را فراهم می‌کند. داده‌ها از طریق مشاهده مستقیم در محیط متروی شهر تهران طی هفت روز متوالی در تابستان 1403 جمع‌آوری شده‌اند. برای تحلیل یافته‌ها از سیاهه وارسی استفاده شده است تا نتایج به‌صورت دقیق و منظم ارائه گردد. یافته‌ها نشان داد که بیشترین واکنش‌ها به شکسته شدن فضای شخصی شامل تذکر یا درگیری لفظی با فراوانی 19.35% و تکیه دادن به دیوار یا کابین مترو با فراوانی 12.9% بوده است. این یافته‌ها نشان‌دهنده تأثیر عوامل کالبدی محیط، به‌ویژه نقص در طراحی استانداردهای مترو، در ایجاد هیجانات مرتبط با تجاوز به حریم خصوصی هستند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که عوامل کالبدی محیط نقش اساسی در ایجاد هیجانات ناشی از تجاوز به حریم خصوصی دارند و بنابراین، طراحی مناسب محیط‌های عمومی می‌تواند به کاهش این تنش‌ها کمک کند.