1- گروه معماری و هنرهای زیبا، پردیس ارس، دانشگاه تهران، ایران.، Saba.mirzahosein1@ut.ac.ir
2- دانشکدۀ معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.، maede.ghasabe@ut.ac.ir
3- دانشکدۀ معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.، fatemeh.ssafari@ut.ac.ir
2- دانشکدۀ معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.، maede.ghasabe@ut.ac.ir
3- دانشکدۀ معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.، fatemeh.ssafari@ut.ac.ir
چکیده: (32 مشاهده)
این پژوهش با هدف بررسی «ناسازگاری‌های توسعه با مکانیت بستر» در روستای طار انجام شده است. در بسیاری از روستاهای ایران، طرح‌های توسعه به‌ویژه طرح‌های هادی، با هدف بهبود وضعیت فیزیکی و زیرساخت‌ها، اجرا می‌شوند، اما این تغییرات اغلب با ویژگی‌های بومی، فرهنگی و اجتماعی جوامع روستایی ناهماهنگ هستند. این پژوهش به‌منظور تحلیل تأثیرات این تغییرات کالبدی بر هویت مکانی و حس تعلق به مکان ساکنان روستای طار انجام شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و از ترکیب دو روش مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای بهره گرفته شده است. در سفر پژوهشی به روستای طار، ویژگی‌های کالبدی، معابر، فضاهای عمومی و نحوه تعامل ساکنان با این فضاها بررسی و مستندسازی شد. همچنین، گفت‌وگوهای غیررسمی با ساکنان انجام شد تا تجربیات آن‌ها از تأثیرات توسعه‌های اخیر بر روابط اجتماعی و احساس تعلق به مکان جمع‌آوری شود. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که توسعه‌های کالبدی صورت‌گرفته با ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی بومی روستا هماهنگ نبوده و این موضوع منجر به کاهش حس تعلق به مکان و ایجاد فاصله میان ساکنان و محیط کالبدی‌شان شده است. در نهایت، این تحقیق پیشنهاد می‌کند که توسعه‌های کالبدی در روستاها باید به‌طور ویژه با توجه به نیازهای اجتماعی، فرهنگی و هویتی ساکنان طراحی و اجرا شوند تا از پیامدهای منفی ناشی از ناسازگاری‌ها جلوگیری شود.
شماره‌ی مقاله: 5
واژه‌های کلیدی: توسعه کالبدی، مکانیت بستر، هویت مکانی، حس تعلق به مکان، روستای طار، برنامه‌ریزی روستایی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |