دانشیار گروه معماری، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
چکیده: (947 مشاهده)
از زمان ورود جامعۀ ایرانی به دوران به اصطلاح مدرن، شهرها در ایران مرکز توجه گروه کثیری از مردم و کارشناسان و حرفهمندان در داخل و خارج از کشور بوده است. شهرها در واقع بهمثابه صفحۀ شطرنجی بودهاند که از یکسو بازی بین مردم و حکومت و از سوی دیگر، کل جامعۀ ایرانی با جوامع غیر ایرانی، بهویژه جوامع توسعهیافتۀ غربی را رقم میزدهاند. این بازی چهارسویه، در نهایت نتوانسته است منافع ملی ایرانیان را برآورده کند. ایران با سوابق بسیار طولانی در شکل دادن به فرهنگ و تمدن بشری، در دوران معاصر نهتنها در مقابل تمدن مدرن و توسعۀ برونزای تحمیلی از سوی جامعۀ سرمایهدار جهانی حرفی برای گفتن نداشته، بلکه نسبت به گذشتۀ پرافتخار خود مسیری انحطاطی و رو به زوال و ابتذال را بهطور مستمر در یک قرن اخیر طی کرده است. در این نوشتار انتقادی سعی شده است با مروری بسیار سریع و فشرده ضمن باز کردن برخی ابعاد پدیدۀ وابستگی معانی و روشی «شهرسازی» در ایران، عوامل شکلگیری شرایط فعلی و راهحل احتمالی برونرفت از آن مورد بحث قرار گیرد.
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/3/22 | پذیرش: 1403/3/15 | انتشار: 1403/3/15