بناهای و مکان‌های تاریخی، نمونه‌ای از میراث معماری به شمار می‌رود که حفاظت و احیای آن برای آیندگان ارزش بسزایی دارد. اغلب این بناها در گذر زمان، کارکرد اصلی خود را از دست داده و به تدریج متروک شده‌اند که یکی از راه‌های حفاظت و احیای این بناها، اعمال استفادۀ مجدد تطبیقی است تا بتوان از این طریق هم کارکرد بنا را تغییر داد و هم آن را بر مبنای نیازهای جدید، منطبق و هماهنگ ساخت. از این جهت، حفاظت و احیای این بناهای تاریخی از اهمیت خاصی برخودار است. یک دسته از این بناها که ظرفیت بالایی برای انطباق و عملکردی دارند، قلعه‌های خیره‌کننده‌ای است که در سراسر قاره اروپا پراکنده‌اند. هدف پژوهش فوق، بررسی شیوه‌های رویکرد استفادۀ مجدد تطبیقی در نه قلعۀ شاخص و با ارزش تاریخی در اروپا است که هر یک با رویکرد استفادۀ مجدد تطبیقی بازطراحی و احیاء شده است. این مداخلات در سه سطح: الحاق مصالح نوین، الحاق عناصر معماری نوین و الحاق فضاهای نوین انجام شده است. رویکرد این پژوهش کیفی و راهبرد آن تحلیلی_تطبیقی است. نمونه‌های موردی بر اساس سه معیار: الف_ امکان دسترسی محققان به مدارک طراحی شامل نقشه‌ها، تصاویر قلعه، مستندات فنی، گزارش‌های تحلیلی قلعه؛ ب_ زمان بازطراحی قلعه بعد از سال ۲۰۰۰ م باشد ج_ شاخص‌بودن مداخلات و الحاقات نوین با حفظ ساختار تاریخی قلعه انتخاب شده است. نتایج نشان می‌دهد که از بررسی قلعه‌های تاریخی اروپا می‌توان گفت که برای بازطراحی موفق قلعه‌ها با رویکرد استفادۀ مجدد تطبیقی، تمرکز بر عناصر معماری نوین و مصالح نوین بیش‌ترین فراوانی را در پروژه‌های مرمت و بازسازی دارد و الحاق فضاهای نوین در مراتب بعدی قرار دارد. در مجموع، یافته‌ها بیانگر آن است که استفادۀ مجدد تطبیقی، فراتر از یک رویکرد حفاظتی صرف، راهبردی طراحی است که می‌تواند از مداخلات سنجیده در سه سطح فضا، عنصر و ماده، امکان هم‌زیستی زمان‌های گذشته و حال را فراهم آورد و بناهای تاریخی را به بسترهایی پویا برای تجربۀ فرهنگی و اجتماعی در زمان معاصر بدل سازد.

واژه‌های کلیدی: استفادۀ مجدد تطبیقی، قلعههای اروپا، فضاهای نوین، مصالح نوین، عناصر معماری نوین.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---